...

.....

در قران کریم می‌فرماید: «ویؤثِرُونَ عَلَی َأنْفُسِهِمْ وَلَوْ کانَ بِهِمْ خَصاصَةٌ»؛ این‌ها ایثار می‌کنند هرچند که خصاصه دارد. «خصاصه» از خصوصیت و اختصاص است. یعنی هرچند این نان و طعام مخصوص خودشان است و باید برای حفظ جان خودشان از آن استفاده کنند ولی ایثار می‌کنند و به دیگری می‌دهند. ایثار یک مقام از انفاق بالاتر است. سپس در آخر آیه می‌فرماید: «وَمَنْ یُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولَئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ»؛ حالا «شح نفس» چیست که خدا در این آیه می‌فرماید؟ اگر کسی بتواند از «شح نفس» پرهیز کند رستگار می‌شود. علمای اخلاق می‌گویند که «شح نفس» عبارت است از آن انانیت و خواسته‌ای که در نفس پیش می‌آید و می‌گوید: آقا چرا می‌خواهی خرج کنی؟ چرا می‌خواهی بدهی؟ چرا می‌خواهی از نانِ زن و بچه‌‌ات بزنی و در راه خدا بدهی؟ اگر احتیاج کسی بیشتر از شماست و می‌خواهی ایثار کنی باید جواب نفست را بدهی. خودت را باید از دست این انانیت، تعلق مالی و تعلقات نجات بدهی و رها و حفظ کنی؛ آن‌وقت است که رستگار می‌شوی.

....